Kancelaria radcy prawnego

Jakub Meysner 

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 23 kwietnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania opłat za pobyt w domu pomocy społecznej, zwalniania z tych opłat, trybu i sposobu ich pobierania oraz ustalania kosztów utrzymania w domach pomocy społecznej. (Dz. U. z dnia 12 maja 1997 r.) Na podstawie art. 35 ust. 5 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265, z 1996 r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje: § 1.  Opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej prowadzonym przez wojewodę lub na jego zlecenie, zwaną dalej "opłatą za pobyt w domu", ustala się w drodze decyzji na podstawie przedłożonych zaświadczeń stwierdzających wysokość dochodu osoby kierowanej, a także osoby przebywającej w domu pomocy społecznej, zwanej dalej "mieszkańcem domu", rodziny lub przedstawicieli ustawowych zobowiązanych do opłaty za pobyt w domu. § 2.  1. Osoba kierowana do domu pomocy społecznej, zwanego dalej "domem", mieszkaniec domu, rodzina lub przedstawiciele ustawowi zobowiązani do opłaty za pobyt w domu mogą na swój wniosek być częściowo lub całkowicie zwolnieni z tej opłaty, jeżeli:   1)   ponoszą opłatę za pobyt innych członków rodziny w domu, ośrodku wsparcia lub w zakładzie opiekuńczym,   2)   występują uzasadnione okoliczności, a zwłaszcza długotrwała choroba, bezrobocie, niepełnosprawność, śmierć w rodzinie, straty materialne powstałe w wyniku klęski żywiołowej lub innych zdarzeń losowych,   3)   małżonkowie utrzymują się z jednego świadczenia, a jedno z nich kierowane jest lub przebywa w domu,   4)   osoby spokrewnione utrzymują się z jednego świadczenia, a jedna z nich kierowana jest lub przebywa w domu. 2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić również w przypadku, gdy...

OŚWIADCZENIE POSŁÓW I SENATORÓW RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 13 kwietnia 2010 r. w sprawie uczczenia pamięci Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego i członków Jego delegacji - ofiar katastrofy lotniczej pod Smoleńskiem (M.P. z dnia 13 kwietnia 2010 r.) W dniu 10 kwietnia 2010 roku Rzeczpospolita Polska poniosła niepowetowaną stratę. Doszło do największej tragedii w powojennej historii Polski. W drodze na uroczystości z okazji 70. rocznicy zbrodni katyńskiej w katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem zginął Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Lech Kaczyński z Małżonką. Śmierć ponieśli wszyscy członkowie delegacji, w tym ostatni Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie oraz osiemnaścioro Posłów i Senatorów, wśród nich troje Wicemarszałków Sejmu i Senatu oraz Marszałek Sejmu III kadencji. Las smoleński stał się miejscem polskiego dramatu. Stajemy znowu wobec wielkiego wyzwania, jakim jest zrozumienie sensu ofiary życia w imię służby Ojczyźnie. Posłowie i Senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej, pogrążeni w smutku, pragną przekazać wyrazy współczucia i ludzkiej solidarności w bólu z rodzinami ofiar, ze wszystkimi, którym los zabrał najbliższych, przyjaciół i kolegów. Posłowie i Senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej dziękują za wyrazy otuchy i słowa pocieszenia płynące z całego świata. Wyrażamy wdzięczność Rosjanom za okazane współczucie i solidarność. Składając hołd wszystkim ofiarom tragicznej katastrofy i oddając Im cześć, dziękujemy za Ich wierną służbę Polsce. Dzisiaj w obliczu tego narodowego dramatu jesteśmy razem, złączeni troską o losy naszej Ojczyzny.